Podstawowe informacje | |
Nazwa produktu | Chlorowodorek tiaminy |
Inna nazwa | Tiamina |
Stopień | Gatunek spożywczy/paszowy |
Wygląd | Biały lub prawie biały, krystaliczny proszek lub bezbarwne kryształy. |
Analiza | 99% |
Okres przydatności do spożycia | 2 lata |
Uszczelka | 25 kg/bęben lub 25 kg/karton |
Charakterystyczny | Stabilny. Palny. Niekompatybilny z silnymi utleniaczami, silnymi środkami redukującymi. |
Stan | Chłodne, suche miejsce |
Opis produktu
Chlorowodorek tiaminy to sól chlorowodorkowa tiaminy (witaminy B1), witaminy niezbędnej do metabolizmu tlenowego, wzrostu komórek, przekazywania impulsów nerwowych i syntezy acetylocholiny.
Funkcjonować
Witamina B1 pomaga zapobiegać różnym problemom zdrowotnym, w tym uszkodzeniom serca. Chlorowodorek tiaminy stosuje się w profilaktyce i leczeniu stanów niedoboru tiaminy, które mogą wystąpić na skutek nieprawidłowego odżywiania lub złego wchłaniania jelitowego. Stosowany jest również w leczeniu zespołu Wernickego-Korsakowa, beri-beri i niedoboru tiaminy związanego z przewlekłym alkoholizmem. Chlorowodorek tiaminy stosuje się jako dodatek do żywności w celu dodania bulionowego/mięsnego smaku do sosów lub zup. Stosowany jest także jako dodatek do żywności oraz składnik aromatyzujący o gorzkim smaku.
Aplikacja
Tiamina to rozpuszczalna w wodzie witamina B1, niezbędna do prawidłowego trawienia i funkcjonowania tkanek nerwowych oraz w zapobieganiu beri-beri. Pełni także funkcję koenzymu w metabolizmie węglowodanów. Podczas przetwarzania im dłuższy i dłuższy okres ogrzewania, tym większe straty. Straty zmniejszają się w obecności kwasu. Chlorowodorek tiaminy i monoazotan tiaminy to dwie dostępne formy. Postać monoazotanowa jest mniej higroskopijna i bardziej stabilna niż postać chlorowodorku, dzięki czemu nadaje się do stosowania w napojach w proszku. Jest stosowany we wzbogaconej mące i występuje jako monoazotyn tiaminy w mrożonych substytutach jaj i krakersach.
Tiamina jest niezbędnym składnikiem odżywczym niezbędnym do metabolizmu węglowodanów; bierze również udział w funkcjonowaniu nerwów. Biosyntetyzowany przez mikroorganizmy i rośliny. Źródła dietetyczne obejmują produkty pełnoziarniste, produkty mięsne, warzywa, mleko, rośliny strączkowe i owoce. Występuje także w łuskach ryżowych i drożdżach. Przekształca się in vivo w difosforan tiaminy, koenzym podczas dekarboksylacji α-ketokwasów. Przewlekły niedobór może prowadzić do zaburzeń neurologicznych, bari-beri, zespołu Wernickego-Korsakowa.
Kofaktor niezbędny do utleniania węglowodanów i syntezy rybozy.
Tiamina bierze także udział w biosyntezie neuroprzekaźników acetylocholiny i kwasu gamma-aminomasłowego oraz w propagacji nerwów.