Podstawowe informacje | |
Nazwa produktu | Siarczan kolistyny |
Stopień | Stopień paszy |
Wygląd | Biały lub prawie biały, higroskopijny proszek |
Analiza | 99% |
Okres przydatności do spożycia | 2 lata |
Uszczelka | 20 kg/karton 20 kg/bęben |
Stan | Przechowywać w temperaturze -20℃ przez rok(Proszek) |
Opis produktu
Kolistyna jest cyklicznym kationowym dekapeptydem połączonym z bocznym łańcuchem kwasu tłuszczowego, należy do grupy bakteryjnych peptydów przeciwdrobnoustrojowych o podobnej budowie. Siarczan kolistyny jest antybiotykiem polipeptydowym, który hamuje rozwój bakterii Gram-ujemnych poprzez wiązanie się z lipopolisacharydami i fosfolipidami w zewnętrznej błonie komórkowej bakterii Gram-ujemnych.
Siarczan kolistyny, znany również jako siarczan kolistyny, Christian (Colistyna), Polimyksyna E (Polimyksyna E), antyfityna, biały lub prawie biały proszek, bezwonny, o gorzkim smaku wilgoci, łatwo rozpuszczalny w wodzie, słabo rozpuszczalny w metanolu, etanolu, prawie nierozpuszczalny w aceton, eter, wolne zasady słabo rozpuszczalne w wodzie. Stabilny w zakresie PH3-7,5. Siarczan mykolistyny jest wytwarzany przez Bacillus Polymyxoides, który ma silne działanie przeciwbakteryjne na bakterie Gram-ujemne. Stosowany jest w leczeniu chorób jelit wywołanych przez bakterie Gram-ujemne oraz jako dodatek paszowy o wyraźnym działaniu stymulującym wzrost. Połączenie efektu sulfadiazyny jest lepsze.
Funkcja produktu
Granulki siarczanu kolistyny poprawiły stabilność działania w paszy i wykazywały wysoką rozpuszczalność, mimo że zostały wyprodukowane bez użycia drogiego nośnika lub specjalnego sprzętu. Konkretnie, granulki siarczanu kolistyny składające się głównie z siarczanu kolistyny i posiadające średnicę cząstek od 150 do 1500 µm, powierzchnię właściwą od 40 do 500 cm2/g, czas zwilżania 5 minut lub mniej i zawartość wilgoci 10% lub mniej.
Farmakodynamika
Kolistyna jest antybiotykiem polimyksynowym. Polimyksyny to polipeptydy kationowe, które niszczą błonę komórkową bakterii poprzez mechanizm podobny do detergentu. Wraz z rozwojem mniej toksycznych środków, takich jak penicyliny o rozszerzonym spektrum działania i cefalosporyny, w dużej mierze zarzucono pozajelitowe stosowanie polimyksyny, z wyjątkiem leczenia wielolekoopornych infekcji płuc u pacjentów z mukowiscydozą.