Krótki opis:
Numer CAS: 7177-48-2
Wzór cząsteczkowy: C16H25N3O7S
masa cząsteczkowa: 403,45
Struktura chemiczna:
| Podstawowe informacje | |
| Nazwa produktu | Ampicylina |
| Stopień | Stopień farmaceutyczny |
| Wygląd | Biały lub prawie biały, krystaliczny proszek |
| Analiza | |
| Okres przydatności do spożycia | 2 lata |
| Uszczelka | 25 kg/bęben |
| Stan | przechowywać w chłodnym i suchym miejscu |
Opis
Ampicylina, należąca do grupy penicylin antybiotyków beta-laktamowych, jest pierwszą penicyliną o szerokim spektrum działania, która in vitro wykazuje działanie przeciwko Gram-dodatnim i Gram-ujemnym bakteriom tlenowym i beztlenowym, powszechnie stosowaną w zapobieganiu i leczeniu bakteryjnych infekcji dróg oddechowych, dróg moczowych przewodu pokarmowego, ucha środkowego, zatok, żołądka i jelit, pęcherza moczowego i nerek itp. spowodowane przez wrażliwe bakterie. Stosowany jest również w leczeniu niepowikłanej rzeżączki, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, salmonellozy z zapaleniem wsierdzia i innych poważnych infekcji, podawany doustnie, we wstrzyknięciu domięśniowym lub w infuzji dożylnej. Jak wszystkie antybiotyki, nie jest skuteczny w leczeniu infekcji wirusowych.
Ampicylina działa poprzez zabijanie bakterii lub zapobieganie ich rozwojowi. Po wniknięciu do bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych działa jako nieodwracalny inhibitor enzymu transpeptydazy potrzebnego bakteriom do budowy ściany komórkowej, co powoduje zahamowanie syntezy ściany komórkowej i ostatecznie prowadzi do lizy komórki.
Aktywność przeciwdrobnoustrojowa
Ampicylina jest nieco mniej aktywna niż benzylopenicylina wobec większości bakterii Gram-dodatnich, ale jest bardziej aktywna wobec E. faecalis. MRSA i szczepy Str. pneumoniae o zmniejszonej wrażliwości na benzylopenicylinę są oporne. Większość paciorkowców grupy D, beztlenowych ziarniaków i pałeczek Gram-dodatnich, w tym L. monocytogenes, Actinomyces spp. i Arachnia spp. są podatne. Prątki i nocardia są oporne.
Ampicylina ma podobną aktywność do benzylopenicyliny przeciwko N. gonorrhoeae, N. meningitidis i Mor. nieżyt. Jest 2–8 razy bardziej aktywna niż benzylopenicylina przeciwko H. influenzae i wielu Enterobacteriaceae, ale szczepy wytwarzające β-laktamazę są oporne. Pseudomonas spp. są oporne, ale Bordetella, Brucella, Legionella i Campylobacter spp. często są podatne. Niektóre Gram-ujemne beztlenowce, takie jak Prevotella melaninogenica i Fusobacterium spp. są podatne, ale B. fragilis jest oporna, podobnie jak mykoplazmy i riketsje.
Aktywność wobec wytwarzających β-laktamazę klasy molekularnej A szczepów gronkowców, gonokoków, H. influenzae, Mor. catarrhalis, niektórych Enterobacteriaceae i B. fragilis jest wzmocnione przez obecność inhibitorów β-laktamazy, w szczególności kwasu klawulanowego.
Jego działanie bakteriobójcze przypomina działanie benzylopenicyliny. Synergia bakteriobójcza występuje z aminoglikozydami przeciwko E. faecalis i wielu enterobakteriom oraz z mecylinamem przeciwko wielu enterobakteriom opornym na ampicylinę.
